من فکر میکنم دوسداشتن یعنی اینکه باید روزبهروز وضعام از دیروز بدتر بشه و هروقت با همهی این بدیها کنار اومدم، یعنی خودمو دوست دارم. سالها تلاش میکنم تا به یه دستاوردی نزدیک بشم و وقتی که به اندازهی کافی، تایید و تصدیق اطرافیانم رو جلب کردم، رهاش میکنم. میخوام بگم که، من بدون اون دستاورد هم خوبم، من رو ببینید لطفا. از تلاش کردنها فراریم، از خوب شدنها فراریم، میخوام به بدترین شکل ممکن خودمو دوست داشته باشم. فرض که امروز یکی پیدا بشه و حال بدم رو خریدار باشه، اما تا بهش ثابت نکنم، بدتر از این هم میتونم باشم، دوسداشتنش برام معنایی نداره. هر آدمی حق داره به اندازهای که تو دوستش داری، دوستت نداشته باشه. هر آدمی حق داره، اگر دوستت داره، از بعضی ویژگیهات، بدش بیاد. هر آدمی حق داره، دیگران رو هم دوست داشته باشه. اما من طاقت اینها رو ندارم. همهی اینها رو خیانت به خودم و نشونهی بد اومدن دیگران از خودم میدونم. من در کودکی به اندازهی کافی، خوب دیده نشدم، که امروز فقط به دنبال تایید دیگرانم. نه به دنبال خودم و دیگرانی که دوست دارم، به دنبال دیگرانی که فقط دوستم داشته باشند، هرآنچه را که هستم.
عنوان از یادداشتهای مهدی میناخانی
آدمها به پیوندهای عاطفی نیاز دارند.
رو ,دوست ,داره، ,دیگران ,آدمی ,حق ,به دنبال ,آدمی حق ,هر آدمی ,خودم و ,حق داره،
درباره این سایت